1951 – 1955
Η διερεύνηση των δυνατοτήτων της ζωγραφικής επιφάνειας
Ξεκινώντας από την πρώιμη φάση της ζωγραφικής του η οποία χαρακτηρίζεται από την παραστατική απεικόνιση διακρίνουμε δύο ενότητες: την περίοδο της «γκρίζας πινελιάς» (1940-48) και εκείνη της «κάθετης πινελιάς» (1949-50). Ακολουθεί η περίοδος της «ναίφ όρασης» με τοπιογραφίες που δουλεύτηκαν σε μεγάλο αριθμό παραλλαγών. Στα έργα της περιόδου 1952-57 φαίνονται καθαρά οι διαδικασίες που υιοθετεί ο Σπυρόπουλος για να φθάσει στην Αφαίρεση μέσα από την υπέρβαση του νατουραλιστικού αντικειμένου.
Λίγο αργότερα και ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ΄50, ο ζωγράφος προωθεί τις αναζητήσεις του σε μια συνεχώς εμπλουτιζόμενη «γραφή σημείων», η οποία υπηρετείται θαυμάσια από τις ιδιότητες και ευρηματικές τεχνικές του.
1942
Νάρκισσοι

19 × 14 εκ.
Λάδι σε καμβά

1943
Προμελέτη λαϊκής αγοράς

37 × 54 εκ.
Λάδι σε καμβά

1945
Λιμάνι της Ύδρας

60 × 75 εκ.
Λάδι σε χαρτί

1948
Στο Λατομείο

40 × 50 εκ.
Λάδι σε καμβά

1949
Eληές I

32 × 45 εκ.
Λάδι σε χαρτί

1950
Καλάβρυτα, δρομάκι πλάι στο ρέμα Ι

60 × 80 εκ.
Λάδι σε καμβά

1950
Νεκρή φύση με κανάτα ΙΙ

23 × 31 εκ.
Λάδι σε χαρτί

1950
Νεκρή φύση με κανάτα Ι

58 × 78 εκ.
Λάδι σε καμβά

1950
Εληές

60 × 80 εκ.
Λάδι σε καμβά

1952
Παππούς και εγγονός

40 × 30 εκ.
Λάδι σε χαρτί
